PFT – PERSONEL, SAMOLOTY, WALKI

POLISH FIGHTING TEAM

Jest to kontynuacja artykułu o Polish Fighting Team, pt. “Formowanie zespołu”

Piloci eskadry PFT na miejsce przeznaczenia [lądowisko Bu Grara] przybyli 13 marca 1943r.

Personel stanowili:

Acting S / Ldr Stanisław Skalski
F / Lt Albert King
F / Lt Charles Stub
F / Lt Eugene Horbaczewski
F / O Wladyslaw Drecki
F / O Louis Martel
F / O Kazimierz Sporny
F / O Mieczyslaw Wyszkowski
F / O Bohdan Arct
P / O John Doe
W / O Wladyslaw Majchrzyk
W / O Bronislaw Malinowski
W / O Mieczyslaw Popek
F / Sgt Kazimierz Sztramko
F / Sgt Martin Machowiak
Acting W / Cdr Tadeusz Rolski

Warunki bytowe na tym lotnisku były nadzwyczaj prymitywne . Teren wokół pozbawiony był roślinności, wszędzie pył, cały personel zakwaterowany w namiotach. Ponadto dokuczały roje much i komarów.

Po trzech dniach jako trzecia eskadra (flight C) 145-go  dyw. RAF otrzymała samoloty

Spitfire Mk.VB-Trop:

ZX-0 [ER208]; ZX-1 [ER876]; ZX-6 [ER590]; ZX-7 [ER539]; ZX-8 [ES133]

Spitfire Mk.VC-Trop

ZX-3 [BP959]; ZX-2 [ER804]; ZX-4 [ES214]; ZX-5 [ER920]; ZX-9 [ER805] (samoloty były przesunięte z rezerwy 145 dyw. i w rzeczywistości nie wszystkie miały zmienione oznaczenia)

Początkowo na samolotach tych piloci trenowali starty i lądowania z lotniska oraz zapoznawali się z topografią okolicy. Już wtedy Polacy zdobyli sławę startując sześcioma samolotami na raz. Po kilku dniach latali jako osłona dywizjonów RAF i USAAF. Powoli „wkręcali się w kierat walk nad pustynią”. Niestety, Niemcy w tym czasie zaczęli wprowadzać do walki FW-190 i naszym na Spitach V ,mimo kilku okazji, nie udało się nic „upolować”.

Na szczęście między 24 i 26 marca przyprowadzono Spitfire F.Mk.IX:

ZX-1 [EN 459]; ZX-2 [EN 247]; ZX-3 [EN 361]; ZX-4 [EN 313]; ZX-5 [EN 267]; ZX-6 [EN 315]; ZX-7 [EN 268]; ZX-8 [EN 286]; ZX-9 [EN 300]; ZX-10 [EN 261]

Z późniejszych uzupełnienień otrzymano: ZX-0 [EN 355]; ZX-1 [EN 462]; ZX-4 [EN 257]

Obsługą techniczną samolotów początkowo zajmowali się mechanicy z dyw. 145, a od 20 marca polscy mechanicy pod dowództwem anglika p/o r.c.Whita.

Od 21. marca  alianci prowadzili ofensywę , której celem było przełamanie linii obrony rejonu Mareth. Już 28 marca piloci Skalski i Horbaczewski rozpoczęli serię walk z niemieckimi i włoskimi samolotami. W tym dniu zestrzelili po 1 Ju-88. Wracając na lotnisko ostrzelali kolumny niemieckie w Sfaxsie. 2 kwietnia po burzy piaskowej z całego dywizjonu do boju udało się wystartować tylko Skalskiemu, Horbaczewskiemu, Arctowi i Machowiakowi. W zaciętej walce z ok. 15 messerami (Bf-109) zestrzelili 3 samoloty. 4 kwietnia znowu 3 zwycięstwa i 1 uszkodzony. Następnego dnia 1 zwycięstwo i 1 uszkodzenie. 6. kwietnia znów 2 zwycięstwa. Po przesunięciu się frontu i zmianie lotniska Polacy  znów odnieśli zwycięstwa. 20 kwietnia aż 6 na raz, 21 kwietnia – 1 i ponownie 21 kwietnia znów 6.

W międzyczasie poniesiono tylko 1 stratę: 18 kwietnia por.Wyszkowski został zestrzelony (ranny pilot dostał się do niewoli).

W trzeciej dekadzie kwietnia aktywność lotnicza Niemców osłabła i do walk dochodziło sporadycznie. Dopiero 6 maja pil. Sztramko udało się zestrzelić 1 Bf-109.

Ponieważ ofensywa udała się praktycznie od tego dnia lotnictwo niemieckie i włoskie nie podejmowało walki. 13 maja zakończyła się kampania afrykańska.

Polska eskadra została rozformowana. Tylko 3 pilotów z zespołu zostało na tym teatrze działań:

kpt.Skalski dowodził 601 dyw.,
por. Horbaczewski 43 dyw.,
por. Drecki eskadrą w 152 dyw. RAF.

Pozostali piloci wrócili do Anglii na początku lipca 1943r.

Zestawienie zwycięstw:

Zestrzelenia pewne (potwierdzone):

28 marca 1943 – S/Ldr S. Skalski   Ju-88
28 marca 1943 – F/Lt E. Horbaczewski   Ju-88
2 kwietnia 1943 – F/Sgt M. Machowiak   Bf-109
2 kwietnia 1943 – F/Lt E. Horbaczewski   Bf-109
2 kwietnia 1943 – S/Ldr S. Skalski   Bf-109
4 kwietnia 1943 – S/Ldr S. Skalski   Bf-109
4 kwietnia 1943 – F/Lt W. Król   Bf-109
4 kwietnia 1943 – F/Lt E. Horbaczewski   Bf-109
7 kwietnia 1943 – W/O B. Malinowski   Bf-109
7 kwietnia 1943 – F/O K. Disputed   Bf-109
20 kwietnia 1943 – F/O L. Martel   Bf-109
20 kwietnia 1943 – F/O W. Drecki   Bf-109
20 kwietnia 1943 – W/O M. Popek   MC.202
20 kwietnia 1943 – F/Lt W. Król   MC.202
20 kwietnia 1943 – W/O W. Majchrzyk   MC.202
20 kwietnia 1943 – F/O B. Arct   Bf-109
21 kwietnia 1943 – F/Lt W. Król   Bf-109
22 kwietnia 1943 – F/Lt E. Horbaczewski   Bf-109
22 kwietnia 1943 – F/Lt E .Horbaczewski   Bf-109
22 kwietnia 1943 – F/O K. Disputed   Bf-109
22 kwietnia 1943 – F/O K. Disputed   Bf-109
22 kwietnia 1943 – F/Sgt K. Sztramko   Bf-109
22 kwietnia 1943 – F/Sgt K. Sztramko   MC.202
22 kwietnia 1943 – W/O M.Popek   MC.202
6 maja 1943 – F/Sgt K. Sztramko   Bf-109

Zestrzelenia prawdopodobne (nie potwierdzone):

4 czerwca 1943 – F/O M. Wyszkowski   Bf-109
18 kwietnia 1943 – F/O B. Arct   MC.202
18 kwietnia 1943 – F/O L. Martel   Bf-109

Uszkodzenia:

2 kwietnia 1943 – F/ Sgt M. Machowiak   Bf-109
2 kwietnia 1943 – F/O B. Arct   Bf-109
4 kwietnia 1943 – F/O L. Martel   Bf-109
4 czerwca 1943 – W/O W. Majchrzyk   Bf-109
8 kwietnia 1943 – W/O M. Popek   Bf-109
20 kwietnia 1943 – F/O W. Drecki   Bf-109
21 kwietnia 1943 – F/O B. Arct  Bf-109
30 kwietnia 1943 – F/Sgt M. Machowiak   Fw-190
6 maja 1943 – S/Ldr S. Skalski   Bf-109

Stanisław Sawicki